Uproszczona (ale dalej zawiła) historia Zamku Dunamase cz.3

Niezależnie od tego, co było prawdą, porwana żona długo pozostawała pod ochroną, a raczej „opieką” władcy Leinister i właśnie to uznano za główny powód nienawiści, jaką zapałali do siebie Tiernan i Dermot.

Wisienką na torcie jest fakt, że Dermot miał ( zgodnie z obowiązującym wtedy prawem) oficjalnie i równocześnie dwie żony: Sadhbh ( ta kobieta zupełnie nas nie interesuje, ale musiałem napisać jej imię, bo jest po prostu piękne) oraz Mor, która była matką:

Aoife często w źródłach nazywaną Ewą z Leinister, bo podobnie, jak jej biblijna przodkini, popełniła czyn, którego potomni nie mogli jej wybaczyć – wzięła ślub z nieodpowiednim mężczyzną. Tej decyzji nie da się usprawiedliwić posłuszeństwem wobec ojca czy matki, ponieważ zgodnie z obowiązującymi zasadami (prawem brehońskim) Irlandki nie można było zmusić do małżeństwa. Tak więc siedemnastoletnia Aoife sama i z własnej woli oddała rękę … Strongbow`owi znanemu jako Richard FitzGilbert lub Richard de Clare, hrabiemu Pembroke. Był on Anglo-Normanem, czyli miał w sobie amalgamat krwi francuskiej, angielskiej, saskiej doprawionej skandynawską 1 . Spotkanie Richarda z Dermotem, który został wygnany i pozbawiony tytułu za awanturę z żoną Tiernana, otworzyło ambitnemu hrabiemu drogę do wielkiej kariery.

W jaki sposób się spotkali? ...

1. Jego matka, Isabela de Beaumont, była całe lata kochanką króla Anglii Henryka I.

 Uproszczona (ale dalej zawiła) historia Zamku Dunamase cz.2

Władca Irlandii wysłał do Leinisteru swojego sojusznika Tigernána Ua Ruairca (Tiernana O'Rourke), by przegnał młodego pretendenta (znając dalszy przebieg wypadków, obawiam się, że nie chodziło tu tylko o wygnanie). Tiernan okazał się człowiekiem pozbawionym wszelkich skrupułów, jego wojnę z królestwem Leinisteru można bez przesady nazwać brudną. Nie dość, że zachowywał się okrutnie wobec mieszkańców, to jeszcze palił wioski i mordował bydło, żeby ludność zmusić głodem do poddania. W końcu udało mu się dotrzeć do siedziby Dermota, ale na szczęście ( albo i nie, bo historia to dziwna Muza o dwóch twarzach) młody król zdążył uciec. Schronienia udzieliły mu lojalne klany, które później pomogły mu także odzyskać tron.

Ponoć jako władca Dermot okazał się człowiekiem ambitnym, który za wszelką cenę pragnął poszerzyć swoje terytorium, co na przestrzeni lat przyniosło liczne lokalne wojny, bitwy oraz porwania.

O jednym z nich zrobiło się szczególnie głośno…

Według legendy ambitny i żądny władzy Dermot uprowadził żonę swojego wroga Tiernana -Derbforgaill (w angielskiej wersji De
rvorgillę) wraz z całym dobytkiem, posagiem i zastawą stołową, w czym czynnie pomagał mu jej brat skuszony obietnicą tronu Meath. Inne źródła mówią, że nie została uprowadzona, lecz zapałała do Dermota uczuciem i dołączyła do niego z własnej nieprzymuszonej woli, by oddawać się nie tylko dysputom teologicznym.

I teraz musimy zastanowić się, czy opowiedziane zdarzenie ma wymiar historyczny, czy raczej propagandowy, bo przecież ludzie tak łatwo miłością usprawiedliwiają nawet największą podłość...

Uproszczona (ale dalej zawiła) historia Zamku Dunamase

      Zacznę od krótkiej prezentacji bohaterów tego wydarzenia:

      Dermot MacMorrough (w Irlandii nazywany - Diarmait Mac Murchadha, ale my pozostaniemy przy prostszej formie) urodził się w 1110 w rodzinie królewskiej, jego ojciec był władcą Leinsteru, a matka pochodziła z rodziny irlandzkich bohaterów (jej dziadkiem był sam Brian Boru) 1 . Gdy miał pięć lat w bitwie o Dublin zginął jego ojciec, a ponieważ to on najechał miasto, wściekli mieszkańcy pochowali go w grobie razem z psem – co było straszliwą zniewagą. 

      Młody chłopak wychowywał się na dworze, ale nie myślał o koronie,ponieważ prawdziwym następcą miał być jego starszy brat Enna. Sprytny polityk i mądry

dyplomata zjednał sobie sympatię władcy Irlandii 2 , który potwierdził jego prawo do korony.

Niestety Enna zmarł (z przyczyn naturalnych, co się wtedy rzadko zdarzało) i Dermot w teorii powinien odziedziczyć po nim tytuł władcy Lenisteru, ale… taki rozwój wydarzeń nie spodobał się królowi Irlandii, ponieważ on również miał plany wobec opustoszałego tronu -chciał posadzić na nim swojego syna.

I tak zaczął się konflikt, którego żadnej ze stron nie udało się w porę zażegnać.

1. Brian Boru zwany Brianem Śmiałym król Irlandii, święty i męczennik kościoła, bohater walk z Wikingami. W okolicach 999 roku zdobył Dublin i spalił największą świętość Wikingów- drzewo Thora. Zginął razem ze swoim synem w bitwie pod Clontarf (1014), która bezpowrotnie zakończyła panowanie skandynawskich najeźdźców na Szmaragdowej Wyspie.

2.W średniowiecznej Irlandii obowiązywał podział na mniejsze królestwa; Connacht, Leinister, Meath, Munster i Ulster. Władzę nad nimi sprawowali królowie, którzy z kolei byli wasalami jednego władcy – króla Irlandii. W opisywanym przeze mnie czasie był nim Toirdelbach Ua Conchobair (Turlough O'Conor)